هیاط و میاط

هیاط و میاط. [ طُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) اضطراب و رفت و آمد. هم فی هیاط ومیاط؛ أی اضطراب و مجی ٔ و ذهاب . (اقرب الموارد).
- عام هیاط میاط ؛ سال قحط که در او فتنه و فساد برپا شود. (یادداشت مرحوم دهخدا).