هیزه

هیزه . [ زَ / زِ ] (اِ) پشت . قفا. (یادداشت مرحوم دهخدا). مرحوم ادیب پیشاوری میفرمودند هیزه در نواحی پیشاور به معنی پشت و قفا است و کلمه ٔ حیز به معنی اهریمنی آن نیز از اینجا است و لفظ هیره یا حیره ٔ شعر نصاب الصبیان را نیز همین کلمه میدانستند:
ریه شش قفا حیره و وجه روی
فخذ ران عقب پاشنه رجل پای .

(از یادداشت مرحوم دهخدا).