هیم
لغتنامه دهخدا
هیم . [ هََ ی َ ] (فعل ) صورتی و تلفظی محلی از کلمه ٔ «هستم » یعنی موجودم و حیات دارم و حاضرم . (از آنندراج ) (از برهان ) :
هیم به پله ٔ نیکی کم از سپندانی
به پله ٔ بدی اندر هزار سندانم .
هیم به پله ٔ نیکی کم از سپندانی
به پله ٔ بدی اندر هزار سندانم .
سوزنی .