واحد تبریزی

واحد تبریزی . [ ح ِ دِ ت َ ] (اِخ ) از مشاهیر فضلا و عرفای زمان خود بود. و شاه عباس ثانی به وی اظهار اخلاص و ارادت مینمود در کمالات مسلم اهل آن زمانه و در وجد و حال وحید و یگانه بود. رساله ٔ کلید بهشت از اوست . وی در1008 هَ . ق . در اصفهان درگذشت . از رباعیات اوست :
واحد که به کوی دوست منزل دارد
غم نیست اگر غم تو در دل دارد
پیوسته به تعمیر به دل مشغول است
بیچاره همیشه دست در گل دارد.

#

واحد که چو آتش ببرت میگردد
گر خاک شود خاک درت میگردد
گر آب شود روان به سوی تو شود
ور باد شود گردسرت میگردد.

#

ای آنکه برای تست رای همه کس
وای آنکه تویی مرا بجای همه کس
در پای تو اوفتاده ام دستم گیر
کوتاه کن از میانه پای همه کس .

(ریاض العارفین ص 238).