وارکلغتنامه دهخداوارک . [ رِ ] (ع اِ) جایی که سوار پای خود را بر آن گذارد، و وارکة با تاء نیز آمده است . (از اقرب الموارد). جایی که راکب پای خود را گذارد از پالان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). وارکة.
