وحی

وحی . [ وَ حا ] (ع اِ) آواز مردم و جز آن که دراز و خفی باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). وحاة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || شتاب . (منتهی الارب ). عجله . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || مهتر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سید کبیر. (اقرب الموارد). || بزرگ . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || آتش . (اقرب الموارد). || پادشاه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ملک . (ناظم الاطباء). || بازو. (منتهی الارب ). || (اِ فعل ) الوحی الوحی ؛ البدار البدار. بشتاب بشتاب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (مص ) شتابی نمودن . (منتهی الارب ).