وسع
لغت‌نامه دهخدا
وسع. [ وَ ] (ع اِمص ) فراخی و توانگری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || دست رس و طاقت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || (مص ) سِعَة. گنجیدن در چیزی . || طاقت وگنجایش داشتن . (منتهی الارب ). || فراخی کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بی نیاز و غنی گردانیدن . (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).
