وسیطةلغتنامه دهخداوسیطة. [ وَ طَ ] (ع ص ، اِ) مؤنث وسیط. (فرهنگ فارسی معین ) رجوع به وسیط شود. || آبی که بر گل و لای غالب باشد. گویند: صار الماء وسیطة؛ ای غلب علی الطین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
