وشایة
لغتنامه دهخدا
وشایة. [ وِ ی َ ] (ع مص ) وشی . سخن چینی کردن . سعایت نمودن نزدیک پادشاه . (منتهی الارب ). غمز کردن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || دروغ گفتن . || آراستن سخن به دروغ . || بسیار شدن اهل قبیله و فرزندان و زادن . (منتهی الارب ). رجوع به وشی شود.
