وطاء

وطاء. [ وِ ] (ع مص ) مواطاة، به معنی موافقت کردن . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و قرائت شده است این آیه ٔ قرآن : هی اشد وِطاءً؛ بمد، یعنی اشد مواطاتاً، و هی المؤاتاة ای مواتاة السمع و البصر ایاه . (منتهی الارب ). || تکرار قوافی کردن در شعر به لفظ و معنی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (اِ) جامه که بر هودج و غیر آن بیندازند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || گستردنی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || مهد گسترده . خلاف غطاء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به وَطاء شود.