ولی نعمت
لغتنامه دهخدا
ولی نعمت . [ وَ لی ی ِ ن ِ م َ / وَ ن ِ م َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آنکه بر کسی حق نعمت دارد. نگهبان نعمت :
فروغ دل و دیده ٔ مقبلان
ولی نعمت جان صاحبدلان .
|| بزرگ . سرور. رجوع به ولی (از ع ، ص ، اِ)در این معنی شود.
فروغ دل و دیده ٔ مقبلان
ولی نعمت جان صاحبدلان .
حافظ.
|| بزرگ . سرور. رجوع به ولی (از ع ، ص ، اِ)در این معنی شود.