وکلةلغتنامه دهخداوکلة. [ وُ ک َ ل َ ] (ع ص ) (رجل ...) مرد عاجز که کار خود را به دیگری سپارد و بر وی تکیه کند. وَکَل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): رجل وکلة نکلة؛ مردی که کاری با مردمان گذارد از عجز. (مهذب الاسماء).
