پادشه نشین

پادشه نشین . [ دْ / دِ ش َه ْ ن ِ ] (نف مرکب ) نشیننده چون پادشاهان . آنکه نشستنی چون پادشاهان دارد :
ای شاه تاجدار که بر تکیه گاه ملک
هم پادشه نشینی و هم پادشه نشان .

سوزنی .

|| (اِ مرکب ) جای نشستن شاه . شهری که مقرّ پادشاه است .