پاکیزه بوم
لغت‌نامه دهخدا
پاکیزه بوم . [ زَ / زِ ] (ص مرکب ) پاک نهاد (؟) :
جوانی خردمند و پاکیزه بوم
ز دریا برآمد بدربند روم .
شنیدم که مردیست پاکیزه بوم
شناسا و رهرو در اقصای روم .
جوانی خردمند و پاکیزه بوم
ز دریا برآمد بدربند روم .
سعدی (بوستان ).
شنیدم که مردیست پاکیزه بوم
شناسا و رهرو در اقصای روم .
سعدی (بوستان ).
