پاک طبع
لغتنامه دهخدا
پاک طبع. [ طَ ] (ص مرکب ) پاک سرشت . پاک نهاد :
خواجه ٔ سیّد ستوده هنر
خواجه ٔ پاک طبع پاکنژاد.
ای نیکنام ای نیکخوی ای نیکدل ای نیکروی
ای پاک اصل ای پاکرای ای پاک طبع ای پاکدین .
خواجه ٔ سیّد ستوده هنر
خواجه ٔ پاک طبع پاکنژاد.
فرخی .
ای نیکنام ای نیکخوی ای نیکدل ای نیکروی
ای پاک اصل ای پاکرای ای پاک طبع ای پاکدین .
فرخی .