پاگهلغتنامه دهخداپاگه . [ گ ِ] (اِ) (کلمه ٔ کارائیبی )خله و پارو که یک یا دو سر دارد و بومیان امریکائی با آن قایقهای خود را بی آنکه پارو را بقایق تکیه دهند بحرکت آرند. خَله و پارو که به ناو متکی نباشد.
