پایه پایه
لغتنامه دهخدا
پایه پایه . [ ی َ / ی ِ ی َ / ی ِ ](ق مرکب ) پلّه پلّه . اندک اندک . تدریجاً :
چو خواهی کسی راهمی کرد مه
بزرگیش جز پایه پایه مده .
در تأنی گوید ای عجول خام
پایه پایه برتوان رفتن ببام .
چو خواهی کسی راهمی کرد مه
بزرگیش جز پایه پایه مده .
اسدی .
در تأنی گوید ای عجول خام
پایه پایه برتوان رفتن ببام .
مولوی .