پای پیچیدن
لغتنامه دهخدا
پای پیچیدن . [ دَ ] (مص مرکب ) سرتافتن از خدمت و رفتن و گریختن . (برهان ) :
الا تا نپیچی سر از عدل و رای
که مردم ز دست تو پیچند پای .
|| جان کندن . (برهان ).
الا تا نپیچی سر از عدل و رای
که مردم ز دست تو پیچند پای .
سعدی .
|| جان کندن . (برهان ).
