پای گللغتنامه دهخداپای گل . [ ی ِ گ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پای گلبن . زیر گلبن : مده جام می و پای گل از دست ولی غافل مشو از دهر سرمست .حافظ.