پرجفا
لغتنامه دهخدا
پرجفا. [ پ ُ ج َ ] (ص مرکب ) ظالم . ستمکار :
نبایست آن خلعت ناسزا
فرستاد نزدیک آن پرجفا.
بگیتی کسی را نماند وفا
روان و زبانها شود پرجفا.
نبایست آن خلعت ناسزا
فرستاد نزدیک آن پرجفا.
فردوسی .
بگیتی کسی را نماند وفا
روان و زبانها شود پرجفا.
فردوسی (از فرهنگها).