پرطمع

پرطمع. [ پ ُ طَ م َ ](ص مرکب ) که چشمداشت بسیار دارد. طماع :
قناعت سرافرازد ای مرد هوش
سر پرطمع برنیاید ز دوش .

سعدی .

چه خوش گفت خرمهره ای در گلی
چو برداشتش پرطمع جاهلی .

سعدی .