پرفریب
لغت‌نامه دهخدا
پرفریب . [ پ ُ ف َ / ف ِ ] (ص مرکب ) پرعشوه . سخت مکار. سخت حیله گر :
بدو گفت کای ریمن پرفریب
مگر زین فرازی ببینی نشیب .
بدانگه که گرسیوز پرفریب
گران کرد بر زین دوال رکیب .
بخسرو چنین گفت کای پرفریب
بپیش فراز تو آمد نشیب .
چنین است کردار این پرفریب
چه مایه فراز است و چندین نشیب .
بدان ای جهاندیده ٔ پرفریب
بهر کار دیده فراز و نشیب .
بدو گفت کای ریمن پرفریب
مگر زین فرازی ببینی نشیب .
فردوسی .
بدانگه که گرسیوز پرفریب
گران کرد بر زین دوال رکیب .
فردوسی .
بخسرو چنین گفت کای پرفریب
بپیش فراز تو آمد نشیب .
فردوسی .
چنین است کردار این پرفریب
چه مایه فراز است و چندین نشیب .
فردوسی .
بدان ای جهاندیده ٔ پرفریب
بهر کار دیده فراز و نشیب .
فردوسی .
