پرکاه

پرکاه .[ پ َ رِ / ر رِ ] (اِ مرکب ) خرده ٔ کاه :
فی المثل هر که خوشه ای شکند
پر کاهی ز خرمنی بکند.

نظامی .

پر کاهم [ برگ کاهم ]من به پیش تندباد
می ندانم تا کجا خواهم فتاد.

مولوی .