پر و پاچه
لغتنامه دهخدا
پر و پاچه . [ پ َ رُ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) پا.
- پر و پاچه ٔکسی را گرفتن ؛ بشدت برو متغیر شدن و بدو دشنام گفتن . آزار رسانیدن و بدگوئی کردن .
- پر و پاچه ٔکسی را گرفتن ؛ بشدت برو متغیر شدن و بدو دشنام گفتن . آزار رسانیدن و بدگوئی کردن .
