پلغیدهلغتنامه دهخداپلغیده . [ پ ُ ل ُغ ْ غی دَ / دِ ] (ن مص ) در تداول عامیان ، برجسته و ازحد طبیعی زیاده بیرون آمده و اکثر در چشم متداول است . بیرون جسته : چشم پلغّیده ؛ مایل بسوی بیرون . جاحظ.
