پله

پله . [ پ ِل ْ ل َ / ل ِ ] (اِ) کفه . کپه . (نصاب ). کپه ٔ ترازو. کفه ٔ ترازو :
ز بس برسختن زرّش بجای مادحان هزمان
ز ناره بگسلد کپان ز شاهین بگسلد پله .

فرخی (دیوان ص 350).

ترازو را همه رشته گسسته
دو پله مانده و شاهین شکسته .

فخرالدین اسعد (ویس و رامین ).

گر بسنجد سپهر حلم ترا
بشکند خردپله ٔ شاهین .

ابوالفرج رونی .

اگر بسنجم خود را به نیک و بد امروز
بر آن نهم که در آن روز عرض میزانم
هیَم به پله ٔ نیکی ز یک سپندان کم
به پله ٔ بدی اندر، هزار سندانم .

سوزنی .

در پله ٔ ترازوی اعمال عمر ماست
طاعات دانه دانه و عصیان تنگ تنگ .

سوزنی .

حلم ترا کمانه همی کرد ناگهان
بگسست هردو پله ٔ میزان روزگار.

انوری .

خاصه که مهر سپهر گوشه ٔ خوشه گذاشت
و آتش گردون گرفت پله ٔ لیل و نهار.

خاقانی .

سر نهد از دامن پر آدمی
پله چو پر گشت ببوسد زمی .

امیرخسرو دهلوی .

|| پایه ٔ نردبان . نردبان پایه . مرقات . درجه . || زینه ٔ خانه ٔ بلند و بالاخانه و جز آن :
نه دام الامدام سرخ پرکرده صراحی ها
نه تله بلکه حجره ٔ خوش بساط اوکنده با پله .

عسجدی .

یکی پله ست این منبر مجره
زده گردش نقط از آب روین .

منوچهری .