پلوخورلغتنامه دهخداپلوخور. [ پ ُ ل َ / لُو خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ پلو. تناول کننده ٔ پلو. || کنایه از ثروتمند و توانگر.