پندپذیر

پندپذیر. [ پ َ پ َ ] (نف مرکب ) که قبول اندرز و نصیحت کند. متّعظ :
نیک خواهان دهند پند ولیک
نیکبختان بوند پندپذیر.
عجب از عقل کسانی که مرا پند دهند
برو ای خواجه که عاشق نبود پندپذیر.

سعدی .