پهلو خاریدن

پهلو خاریدن . [ پ َ دَ] (مص مرکب ) (... کسی را) کاستن از وی :
توئی بر خواب و خور فتنه همانا خود نئی آگه
که مر پهلوت راگیتی بخواب و خور همی خارد.

ناصرخسرو.