پوآتو

پوآتو. (اِخ ) خطه ای در تقسیمات قدیمه که از طرف شمال به ناحیه ٔ برتانیه ، آنژو و تورنه و از سوی مغرب به اقیانوس اطلس و از جانب جنوب به خطه ٔ آنکوموا، سنتونژه ، و اونیس و از سمت مشرق به خطه ٔ بری و مارشه محدود است . مرکز این ناحیت شهر پوآتیه است که مسکن قوم پیکتاوی بود. این سرزمین منقسم به پوآتوی سفلی وپوآتوی علیاست ، پوآتوی علیا امروز، ایالت های ایکی سوره ٔ وینه را بوجود آورده و پوآتوی سفلی هم ایالت واند را تشکیل میدهد این ناحیت از جهت حاصلخیزی متوسط است . جنگل ها و حیوانات شکاری و ماهی فراوان دارد. انتیمون و معادن آهن و سنگ ساختمانی و مرمر در این ناحیه بسیار است . مستحاثات کثیره در این خطه یافت میشود. وقتی به اکتیان ملحق بوده و در زمان شارلمان کنت نشینی (امارت ) جداگانه تشکیل شده بود و کنت های این کنت نشین بتدریج حائز عنوان دوکی گردیده اکتیان را هم ضبط کردند. در سال 1137م . این ناحیه در تملک پادشاه فرانسه بود و سپس بدست دولت انگلیس افتاد و مدت مدیدی مایه ٔ نزاع و کشمکش دو دولت مزبور شد و بالاخره در اواخر مائه ٔ 14 م . بصورت قطعی به فرانسه ملحق گردید.