پورفیر

پورفیر. [ پ ُ ] (اِخ ) فرفوریوس . از فلاسفه ٔ مکتب اسکندریه و شاگرد فلوطین (پ لوتن ) (233 یا 232 - 304 م .) ازمشاهیر حکماست و نام اصلی او بسریانی ملک است . در 233 م . در شهر صور تولد یافت و در آتن از لونجین ادبیات و فصاحت و از پلوتن (فلوطین ) فلسفه آموخت و در شاگردی این حکیم پشت کاری غریب نمود و او را تلمیذی غیرمفارق گشت تا آنجا که پس از وفات استاد در تدریس جانشین وی گشت و مانند استاد خود به پاره ای افکار متصوفانه پابند بود. وی گفته است : بشر در سایه ٔ توحید و مراقبه کامل برؤیت حضرت حق نایل شدن تواند و حتی مدعی بود که خود از جمله ٔ واصل شدگان است و این دانشمندآثار معلم خود را نشر و ترجمه کرده و کتب فلسفی بسیار نوشته که پاره ای از آنها موجود است . وی را ردیه ای بر نصارا بوده که به امر تئودوس دوم ، نسخ آن را گردآوری کرده و آتش زده اند. وی بسال 304 م . در روم درگذشته است . || نام مورخی است . رجوع به ایران باستان ج 2 ص 1516 و ج 3 ص 2338 و 2240 و 2609 شود.