پوزش بردنلغتنامه دهخداپوزش بردن . [ زِ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) پوزش کردن : بنزدیک یزدان چه پوزش برم بد آید ز کار پدربر سرم . فردوسی .و رجوع به پوزش شود.