پوستین دریدن
لغت‌نامه دهخدا
پوستین دریدن . [ دَ دَ ] (مص مرکب ) دریدن پوست بر کسی . || پرده از راز نهانی برداشتن . افشای راز کردن :
بدشنام مر پاک فرزند او را
بدری همی پوستین محمد.
عشق توام پوستین گر بدرد گو بدر
سوخته ٔ گرم روتا چه کند پوستین .
روا باشد ار پوستینم درند
که طاقت ندارم که مغزم خورند.
- پوستین کسی دریدن ، یا پوستین بر کسی دریدن ؛در غیبت یا حضور دشنام و بد او گفتن :
ابا دشمنی پاک فرزند را
بدری همی پوستین محمد.
بگیتی نام من هر کس شنیدی
بزشتی پوستین بر من دریدی .
زبون باش تا پوستینت درند
که صاحبدلان بار شوخان برند.
بدشنام مر پاک فرزند او را
بدری همی پوستین محمد.
ناصرخسرو.
عشق توام پوستین گر بدرد گو بدر
سوخته ٔ گرم روتا چه کند پوستین .
خاقانی .
روا باشد ار پوستینم درند
که طاقت ندارم که مغزم خورند.
سعدی .
- پوستین کسی دریدن ، یا پوستین بر کسی دریدن ؛در غیبت یا حضور دشنام و بد او گفتن :
ابا دشمنی پاک فرزند را
بدری همی پوستین محمد.
ناصرخسرو.
بگیتی نام من هر کس شنیدی
بزشتی پوستین بر من دریدی .
(ویس و رامین ).
زبون باش تا پوستینت درند
که صاحبدلان بار شوخان برند.
سعدی .
