پوشیدنی

پوشیدنی . [ دَ ] (ص لیاقت ) چیزی در خور پوشیدن . که توان پوشید. آنچه که پوشیدن را سزد. لایق پوشیدن . هر چه پوشیده شود. || جامه . لباس . پوشاک . کسوة : گفتند شاها هر یکی (از فیل گوشان ) چند گزی اند. برهنه و دو گوش دارند چون گوش فیل ، نه افکندنی دارند و نه پوشیدنی . (اسکندرنامه نسخه ٔ سعید نفیسی ).
ز گستردنیها و از بیش و کم
ز پوشیدنیها و گنج و درم .

فردوسی .

همان جامه و تخت و اسب و ستام
ز پوشیدنیها که بردند نام .
ببخشید [خسرو پرویز] بر فیلسوفان روم
برفتند شادان از آن مرز و بوم .

فردوسی .

بدرویش بخشید چندی درم
ز پوشیدنیها و از بیش و کم .

فردوسی .

ز پوشیدنی هم ز افکندنی
ز گستردنی هم ز آکندنی .

فردوسی .

ز پوشیدنیها و از خوردنی
نیازش نبودی و گستردنی .

فردوسی .

ز پوشیدنی هم ز گستردنی
ز افکندنی هم پراکندنی .

فردوسی .

نه افکندنی هست و نه خوردنی
نه پوشیدنی و نه گستردنی .

فردوسی .

ز پوشیدنی یا ز گستردنی
همه بی نیازیم و ازخوردنی .

فردوسی .

مرا خورد و پوشیدنی زین جهان
بس از شهریار آشکار و نهان .

فردوسی .

فرستاد هر گونه ای خوردنی
ز پوشیدنی هم ز گستردنی .

فردوسی .

همه کار مردم نبودی ببرگ
که پوشیدنیشان همی بود برگ .

فردوسی .

ز پوشیدنی هم ز آکندنی
ز هر سو بیاورد آوردنی .

فردوسی .

هر آنچش ببایست از خوردنی
ز پوشیدنی هم ز گستردنی .

فردوسی .

ز پوشیدنیها و افکندنی
ز گستردنی و پراکندنی .

فردوسی .

ز گستردنی هم ز پوشیدنی
بباید بهائی و بخشیدنی .

فردوسی .

از او [کیومرث ] اندر آمد همی پرورش
که پوشیدنی نو بد و نو خورش .

فردوسی .

|| درخور نهفتن . نهفتنی . سزاوار پنهان کردن . پنهان کردنی .