پچنیلغتنامه دهخداپچنی . [ پ ِ ] (اِخ ) از مستملکات آواک پسر ایونی . واقع در نواحی آنسوی اَرَس که جلال الدین خوارزمشاه گرجیان و متحدین آنان را در آنجا منهزم ساخت و از آنجا بقصد تجدید محاصره ٔ خلاط بیرون شد. رجوع به تاریخ مغول ص 129 شود.
