پیاستو
لغتنامه دهخدا
پیاستو. (اِ) بیاستو. دهان دره . خمیازه :
پیاستو نبود خلق را مگر بدهان
ترا بکون بود ای کون بسان دروازه .
|| بوی دهان . (شعوری ج 1 ص 261). نیز رجوع به بیاستو شود.
پیاستو نبود خلق را مگر بدهان
ترا بکون بود ای کون بسان دروازه .
معروفی .
|| بوی دهان . (شعوری ج 1 ص 261). نیز رجوع به بیاستو شود.