پیرایه گر
لغتنامه دهخدا
پیرایه گر. [ را ی َ / ی ِ گ َ ] (ص مرکب ) پیراینده . آنکه بپیراید. آنکه پیرایه کند :
پیرایه گر پرندپوشان
سرمایه ده شکرفروشان .
متحلی . پیرایه کننده .
پیرایه گر پرندپوشان
سرمایه ده شکرفروشان .
نظامی .
متحلی . پیرایه کننده .