پیر و جوان
لغت‌نامه دهخدا
پیر و جوان . [ رُ ج َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) قاطبةً. شیخ و شاب . همه . همگان :
همه مرگرائیم پیر و جوان
که مرگست چون شیر و ما آهوان .
چنان لشکر گشن و دو پهلوان
هزیمت گرفتند پیر و جوان .
همه مرگرائیم پیر و جوان
که مرگست چون شیر و ما آهوان .
فردوسی .
چنان لشکر گشن و دو پهلوان
هزیمت گرفتند پیر و جوان .
فردوسی .
