پیغمبری
لغتنامه دهخدا
پیغمبری . [ پ َ / پ ِ غ َ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل پیغمبر. نبوت . نباوة. (منتهی الارب ). رسالت . پیغامبری . پیامبری . پیمبری :
نشست اندرایران به پیغمبری
بکاری چنان یافه و سرسری .
یکی پیر پیش آمدش سرسری
بایران بدعوی پیغمبری .
بزابلستان شد به پیغمبری .
که نفرین کند بر بت آزری .
که نپسندد او را [زرتشت را] به پیغمبری .
سر اندر نیارد بفرمانبری .
ز چین نزد شاپور شد بارخواست
به پیغمبری شاه را یارخواست .
چنان دان که شاهی و پیغمبری
دو گوهر بود در یک انگشتری .
ببرد(محمد «ص ») از همه گوی پیغمبری
که با او کسی را نبد برتری .
سر علمها علم دین ست کان
مثل میوه ٔ باغ پیغمبری ست .
بلی این و آن هر دو نطق است لیکن
نماند همی سحر پیغمبری را.
عدل کن زآنکه در ولایت دل
در پیغمبری زند عادل .
سر ز هوا تافتن از سروری ست
ترک هوا قوت پیغمبری ست .
شنیدم که مانی بصورتگری
ز ری سوی چین شد به پیغمبری .
چندین هزار سکه به پیغمبری زدند
اول بنام آدم و خاتم بمصطفی .
|| فرستادگی . پیام آوری . قاصدی :
هماناکز ایران یکی لشکری .
سوی ما بیامد به پیغمبری .
کزین پس بیائی به پیغمبری
ترا خاک داند که اسکندری .
چو آن پاسخ نامه گشت اسپری
زنی بود گویا به پیغمبری .
شوم پیش دژبان به پیغمبری
نمایم بدو مهر و انگشتری .
به پیغمبری رنج بردم بسی
نپرسید از این باره از من کسی .
نشست اندرایران به پیغمبری
بکاری چنان یافه و سرسری .
دقیقی .
یکی پیر پیش آمدش سرسری
بایران بدعوی پیغمبری .
دقیقی .
بزابلستان شد به پیغمبری .
که نفرین کند بر بت آزری .
دقیقی .
که نپسندد او را [زرتشت را] به پیغمبری .
سر اندر نیارد بفرمانبری .
دقیقی .
ز چین نزد شاپور شد بارخواست
به پیغمبری شاه را یارخواست .
فردوسی .
چنان دان که شاهی و پیغمبری
دو گوهر بود در یک انگشتری .
فردوسی .
ببرد(محمد «ص ») از همه گوی پیغمبری
که با او کسی را نبد برتری .
اسدی .
سر علمها علم دین ست کان
مثل میوه ٔ باغ پیغمبری ست .
ناصرخسرو.
بلی این و آن هر دو نطق است لیکن
نماند همی سحر پیغمبری را.
ناصرخسرو.
عدل کن زآنکه در ولایت دل
در پیغمبری زند عادل .
سنائی .
سر ز هوا تافتن از سروری ست
ترک هوا قوت پیغمبری ست .
نظامی .
شنیدم که مانی بصورتگری
ز ری سوی چین شد به پیغمبری .
نظامی .
چندین هزار سکه به پیغمبری زدند
اول بنام آدم و خاتم بمصطفی .
سعدی .
|| فرستادگی . پیام آوری . قاصدی :
هماناکز ایران یکی لشکری .
سوی ما بیامد به پیغمبری .
فردوسی .
کزین پس بیائی به پیغمبری
ترا خاک داند که اسکندری .
فردوسی .
چو آن پاسخ نامه گشت اسپری
زنی بود گویا به پیغمبری .
فردوسی .
شوم پیش دژبان به پیغمبری
نمایم بدو مهر و انگشتری .
فردوسی .
به پیغمبری رنج بردم بسی
نپرسید از این باره از من کسی .
فردوسی .