پیلسوارلغتنامه دهخداپیلسوار. [ س َ ](ص مرکب ) که بر پیل نشیند. بر پیل نشیننده . پیل نشین . که مَرْکب پیل دارد. || سوار بزرگ . (نزهةالقلوب چ اروپا ص 91). || سواری کلان جثه .
