پیل زور
لغت‌نامه دهخدا
پیل زور. (ص مرکب ) که چون پیل نیرو و قوت دارد. قوی و نیرومند چون فیل . کنایه از مردم قوی و پرزور ازعالم گاو زور. (آنندراج ). ج ، پیل زوران :
چو آتش بیامد گو پیل زور
چو کوهی روان کرد از جا ستور.
فرود آمد از باره ٔ پیل زور
که ای پیلتن [ خطاب به شیر ] جنگ با ما گذار.
شیرگام و پیل زور و گرگ پوی و گورگرد
ببردو، آهوجه و روبه عطف و رنگ تاز.
بجز پیل زوران آهن کلاه
چهل پیل جنگی پس و پشت شاه .
شه شیر زهره بر آن پیل زور
بجوشید چون شیر بر صید گور.
لحیفی برافکند بر پشت بور
درآمد بزین آن تن پیل زور.
اگر پیل زوری و گر شیرچنگ
بنزدیک من صلح بهتر که جنگ .
گروهی پلنگ افکن و پیل زور
در آهن سر مرد و سم ستور.
|| (اِ مرکب ) نام فنی از کشتی .
چو آتش بیامد گو پیل زور
چو کوهی روان کرد از جا ستور.
فردوسی .
فرود آمد از باره ٔ پیل زور
که ای پیلتن [ خطاب به شیر ] جنگ با ما گذار.
فرخی .
شیرگام و پیل زور و گرگ پوی و گورگرد
ببردو، آهوجه و روبه عطف و رنگ تاز.
منوچهری .
بجز پیل زوران آهن کلاه
چهل پیل جنگی پس و پشت شاه .
نظامی .
شه شیر زهره بر آن پیل زور
بجوشید چون شیر بر صید گور.
نظامی .
لحیفی برافکند بر پشت بور
درآمد بزین آن تن پیل زور.
نظامی .
اگر پیل زوری و گر شیرچنگ
بنزدیک من صلح بهتر که جنگ .
سعدی .
گروهی پلنگ افکن و پیل زور
در آهن سر مرد و سم ستور.
سعدی .
|| (اِ مرکب ) نام فنی از کشتی .
