پیل دللغتنامه دهخداپیل دل . [ دِ ] (ص مرکب ) که دلی که چون پیل دارد از دلیری . شجاع ، دلیر : ملک پیل دل پیلتن پیل نشین بوسعیدبن ابی القاسم بن ناصردین .منوچهری .
