پیمانه خورلغتنامه دهخداپیمانه خور. [ پ َ / پ ِ ن َ / ن ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ پیمانه . شرابخوار. || در اصطلاح مردم قزوین ، باغهائی که فقط از یک آب معین مشروب شود و از سیلاب حق ندارد. (فرهنگ نظام ).
