پینه بستن
لغتنامه دهخدا
پینه بستن . [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) سخت شدن پوست دست و پای و زانو یاپیشانی آدمی از بسیاری کار یا رفتن و یا سجده کردن و ستبر شدن زانو یا سینه ٔ شتر بعلت سائیدگی بزمین . کوره بستن . کبره بستن . رجوع به پینه شود :
پینه بسته ست جفته ٔ هردو
بس که از حکه کون بکون زده اند.
- مثل زانوی شتر پینه بستن ؛ سخت پینه دار شدن .
پینه بسته ست جفته ٔ هردو
بس که از حکه کون بکون زده اند.
محسن وضیحی (از آنندراج ).
- مثل زانوی شتر پینه بستن ؛ سخت پینه دار شدن .