پیکارخرلغتنامه دهخداپیکارخر.[ پ َ / پ ِ خ َ ] (نف مرکب ) پیکارجوی . طالب پیکار. آرزومند جنگ . جنگجو. پیکارخواه . جنگ خواه : از ایران سپاهی است بسیار مرهمه سر فروشان پیکارخر.اسدی .
