پیکار ساختن
لغت‌نامه دهخدا
پیکار ساختن . [ پ َ / پ ِ ت َ ] (مص مرکب ) ترتیب جنگ دادن . رزم بنیاد کردن . حرب آغازیدن :
نشان ده که پیکار سازم بدوی
میان یلان سرفرازم بدوی .
بکش هرکه پیکار سازد به ده
همه کهترانند یکسر، تو مه .
نشان ده که پیکار سازم بدوی
میان یلان سرفرازم بدوی .
فردوسی .
بکش هرکه پیکار سازد به ده
همه کهترانند یکسر، تو مه .
فردوسی .
