پی سپار

پی سپار. [ پ َ / پ ِ س ِ ] (نف مرکب ) رونده و راهرو. (برهان ) :
باد بهار بین که چو فراش خانگی
در دشت و کوه شد به گه صبح پی سپار.

ابن یمین .

|| (ن مف مرکب ) پی سپر. لگدکوب و پایمال . (برهان ).