پی سپردن

پی سپردن . [ پ َ / پ ِ س ِ پ َ دَ ] (مص مرکب ) پایمال کردن . (آنندراج ). || رفتن :
چه چاره ست تا این ز من بگذرد
پی ام اختر بد مگر نسپرد.

فردوسی .

به شخّی که کرگس بدو نگذرد
برو گور و نخچیر پی نسپرد.

فردوسی .

کافر کشته بهم برنهی و تابه تبت
بسم باره بکافور همی پی سپری .

فرخی .