پی نهادن
لغت‌نامه دهخدا
پی نهادن . [ پ َ / پ ِ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) قدم گذاردن . فراتر رفتن :
چو از نامداران بپالود خوی
که سنگ از سر چاه ننهاد پی .
|| پا گذاشتن . قدم نهادن . مستقر شدن :
به هر تختگاهی که بنهاد پی
نگه هداشت آیین شاهان کی .
چو از نامداران بپالود خوی
که سنگ از سر چاه ننهاد پی .
فردوسی .
|| پا گذاشتن . قدم نهادن . مستقر شدن :
به هر تختگاهی که بنهاد پی
نگه هداشت آیین شاهان کی .
نظامی .
