چابک ربالغتنامه دهخداچابک ربا. [ ب ُ رُ ] (نف مرکب ) زودربا. رباینده ٔ چالاک و چابک : ستاننده چابک ربائی است زود که نتوان ستدباز هرچ آن ربود.اسدی .